Trauma en de taal van het lichaam

In deze blog wil ik wat dieper ingaan op trauma en de taal van het lichaam. Iedereen heeft emotionele gebeurtenissen meegemaakt in zijn/ haar leven. Iedereen heeft daarin zijn/ haar eigen coping en overlevingsstrategieën bedacht en aangeleerd. Ik wil je in deze up date meenemen aan de hand van mijn eigen proces en je ook andere voorbeelden uit mijn praktijk geven.

Persoonlijk voorbeeld

Als 8-jarig meisje wilde ik zo graag dat mijn vader een keertje trots zou zijn op mij. Ik heb me opgegeven voor een hardloop wedstrijd. Tijdens deze wedstrijd heeft kleine Gaby zich zo over de kop gerend dat ze haar eerste astma aanval heeft getriggerd. Papa was niet trots, maar teleurgesteld en bevestigd dat dit kleine meisje niet goed genoeg was om te winnen. Ik kan me nog herinneren dat ik toen heb besloten dat ik me maar beter koest kon houden, onzichtbaar blijven, kleiner maken. Ik heb toen een masker opgezet om meer teleurstelling te voorkomen. Wat natuurlijk niet is gelukt. In tegendeel. Het leek vanaf dat moment alsof ik steeds meer falen en teleurstellen op me afriep.

Dit alles had impact op mijn ademhaling. Ik ging mijn eigen ruimte steeds meer inleveren om aan te kunnen passen en achter maskers te schuilen en dat eiste zijn tol. Ik wilde en kon dit toen allemaal niet voelen omdat ik dan niet goed kon opgroeien in de situatie waarin ik zat en daarom ben ik me gaan richten op leren. Dat was de meest veilige manier van opgroeien.

Denken

Hier in de Westerse cultuur is denken/ cognitie belangrijk gemaakt. IQ testen zijn normaal en een soort standaard geworden om mensen (groot en klein) te kunnen indelen in categorieën. Maar wist je dat er negen vormen van intelligentie bestaan? 

  • verbaal/linguïstische intelligentie (taalslim)
  • logisch/mathematische intelligentie (rekenslim)
  • visueel/ruimtelijke intelligentie (beeldslim)
  • muzikaal/ritmische intelligentie (muziekslim)
  • lichamelijke/kinesthetische intelligentie (beweegslim)
  • interpersoonlijke intelligentie (sociaalslim)
  • intrapersoonlijke intelligentie (zelfslim)
  • natuurgerichte intelligentie (natuurslim)
  • existentiële intelligentie (bestaansslim)
  • morele intelligentie (moreelslim)

De meesten van ons zijn zo gewend om ‘in hun hoofd te leven’ dat ze zich daar zowat mee identificeren. Informatie stromen gaan de hele dag door. Van de ongeveer 30’000 gedachten die we iedere dag door ons heen laten stromen zijn maar 2’000 bewust. Je kunt je dus voorstellen dat dat een behoorlijke greep kan hebben op je bestaan. Maar ja, de digitale wereld van ons brein is tenminste bekend en een comfortabele zone geworden. We hebben jaren voor getraind om te denken en er is afleiding genoeg is op dit gebied. Daarom is de kans groot dat je er veel voor over hebt om in deze comfort zone te blijven.

Voorbeelden:

Wat mijn proces betreft m.b.t. astma heb ik in de afgelopen twintig jaar veel doorgewerkt en inzicht gekregen m.b.t het ontstaan van astma. Ik ben ook een aantal keren met medicatie gestopt omdat ik een laag dieper ben gegaan: zo heb ik kleine Gaby gevonden en haar verteld dat ze goed is zoals ze is, ik heb haar geholpen om tegen haar vader te zeggen wat zij nooit heeft durven uitspreken. Ik ben verder terug gegaan en heb een veel kleiner meisje bestaansrecht gegeven. Maar ook al heb ik de wortel te pakken gekregen, na een tijd kwam astma terug. Sommige hardnekkige triggers, overtuigingen bleven EN ik durfde niet echt te voelen.

Voelen en het lichaam

De afgelopen anderhalf jaar heb ik steeds vaker aanmeldingen gekregen van jong volwassenen, pubers en kinderen. Ze lopen vast. Het schoolsysteem, de ouders, opvoeders doen wat ze kunnen. Feit is dat de kinderen in het systeem mee horen te gaan. Vaak gaat dat ten koste van de pure zelf en ten koste van voelen. Omdat ik ook met een psychiater en huisarts samenwerk, heb ik vaker de vraag gekregen voor diagnostisch onderzoek. Als ik vraag waarvoor een kind dit nodig heeft, zegt het kind: ‘dan krijg ik tenminste de hulp die ik nodig heb’.. 

Ik heb op dit moment een jonge cliënte van 11 jaar.  Van de 9 bovengenoemde intelligenties heeft ze er 7. Maar ze is net een niveau lager gezet, omdat ze niet voldoet aan de normen van het leersysteem. Het gaat niet goed met haar. Ze trekt zich terug, haar eigenwaarde heeft een behoorlijke klap gekregen en het prachtige stralende meisje is somber en voelt zich down. Gelukkig mogen we samen met haar onderzoeken wat ze nodig heeft om zich beter te voelen en zijn zowel school als ouders volledig beschikbaar om haar hier doorheen te begeleiden zodat haar belangen gediend zijn.

Helaas is dat meestal niet zo. 8-jarige Gaby kon nergens heen. Ze moest niet moeilijk doen en ze trok zich steeds verder terug in haar kamer en in de natuur. Als een kind niet bij opvoeders of een vertrouwenspersoon terecht kan, zijn emoties vaak te heftig om alleen te dragen. En dat heeft impact op het lichaam. Emoties die niet gevoeld worden kunnen niet bewegen en de energie komt vast te zitten. In het geval van 8-jarige Gaby in haar longen.

De meesten van ons beseffen pas op latere leeftijd dat er echt iets aan de hand is. Meestal raken we steeds weer in dezelfde patronen verzeild en trekken keer op keer mensen of situaties aan die ‘trauma’ bevestigen. Deze ‘inslagen’ nestelen zich dieper in het lichaam en emoties kunnen dan ook afsluiten. Ik heb cliënten met reuma, fybromyalgie, chronische vermoeidheid, spastische darm, kanker, boulimia, anorexia, migraine, depressie enz.. Al deze ‘ziektes’ zijn in feite uitingsvormen van de aard van de emotionele inslag van het kind. Astma bijvoorbeeld is een uitingsvorm van aanpassing en verlies van de authentieke Gaby.

Durf te voelen! Emotie is ‘energy in motion’

Sinds een paar weken ben ik aan het afkicken van astma medicatie. Dat was de eerste paar weken best heftig. Mij is immers verteld dat ik ziek ben en dat ik mijn leven lang medicatie nodig zal hebben. Maar iets in mij wilde niet meer! Iets in mij wilde vrij zijn! Dat iets was sterker dan iedere overtuiging, geblokkeerde emotie of de pijn. Langzaam aan heb ik mij door kleine en grotere aanvallen heen gewerkt. Tijdens de aanvallen heb ik gebruik gemaakt van alle technieken die ik de afgelopen jaren heb geleerd en doorgegeven. EN ik ben steeds meer in overgave gekomen. Het pijn lichaam (= mijn longen met alle thema’s rondom benauwdheid, aanpassing, verdriet, angst) wil ‘gehoord’ worden, wil er kunnen zijn. 

De aanvallen zijn afgenomen. Ik kan weer sporten, slapen en ik voel me vrij.

Wil je hier meer over weten? Doe dan mee aan mijn gratis challenge op 21, 22 en 23 september a.s. van 19.00 tot 20.00 uur